Lake Moraine en Lake Louise

Om 09.00 uur eindelijk telefonisch contact met de neef van Ma in Vancouver die verrast en enthousiast is over ons mogelijke bezoek over twee weken. Na het ontbijt (omelet met verse zalm) nemen we om 10.00 uur afscheid bij de B&B. Daarna broodjes gehaald en afgetankt om via de toeristische route, de 1A naar Lake Moraine te rijden. Het advies was om er voor 10.00 uur of na 17.00 uur naar toe te gaan. Helaas, we zijn er rond 12.00 uur en vanaf verre zien we de vele auto's en vooral campers al staan. Het meer is hel blauw/bijna groen en er drijven nog ijsschotsen in. De winter is hier dan ook nog maar net voorbij en er ligt nog sneeuw. We klauteren over houten palen op een rots om foto's te maken zonder de hordes toeristen erop. Dat vergt soms wel bijzondere houdingen en poses maar nu begrijp je die ook meteen. We gaan een stuk wandelen om het meer, maar halverwege besluit ik (Frans) dat ik er even klaar mee ben met dat wandelen. Mijn stappenteller van gisteren staat op 11.233. En ik wil het vakantiegevoel van: "Niks moet" vasthouden. Karen en Ma gaan nog een stukje verder. Ik ga heerlijk in het zonnetje op een bankje zitten en genieten van dit mooie meer. Wat een adembenemend geheel, het is wederom niet te beschrijven hoe mooi! Rond 13.30 uur zijn ze weer bij mij en lopen we terug naar de auto.

We rijden alvast naar ons hotel de Mountaineer Lodge in Lake Louise zelf en zijn te vroeg en kunnen pas om 16.00 uur inchecken. Bij de rivier bij ons hotel vinden we een bankje waar we onze broodjes met smaak opeten. 

Dan sneuvelt het telefoonscherm van Karen en is er niets meer mee te beginnen. Bale! Dan merk je weer hoe afhankelijk bent van alle gegevens, fotos en alles wat er in zit. De stemming daalt. De dichtsbijzijnde reparateur is in Canmore! Daar komen we net na drie uur rijden (via de sightseeing route) vandaan! We besluiten toch terug te rijden want we gaan de komende twee weken alleen maar verder de wildernis is. Ma blijft in het hotel en we vertrekken terug naar Canmore. We zetten maar een van onze eigen muziekjes op om de pijn te verzachten. Karen zingt met Bob Marley mee maar dan met haar eigen tekst: "No telephone(woman)no cry" Ik denk in hetzelfde liedje: "everything is gone be allright" maar hou wijselijk mijn mond. (Bovendien als je weet hoe ik zing, zou dat op dit moment een dubbele straf zijn) Na een uurtje zijn we weer in Canmore en binnen een half uur is de telefoon gerepareerd. Wat kan iemand toch blij worden als haar telefoon het weer doet en na een uurtje zijn we weer bij het hotel. Ma is rustig een tukkie gaan doen en we zijn weer herenigd.

Gelijk maar door naar Lake Louise. Dat is al even prachtig maar zo godsgruwelijk druk. Gelukkig zijn we hier vanwege de telefoontoestanden wel pas na 17.00 uur. Ma en Karen gaan een uurtje wandelen voor de beste view op het meer en ik besluit mooi onderaan te blijven en op een bankje plaats te nemen. Kennelijk val ik in mijn eentje nogal op want iedereen weet me te vinden om een foto van ze te maken. (Tenminste dat denk ik want ze spreken chinees of iets dergelijks en duwen een telefoon of camera in mijn handen) klik een foto en gelijk het resultaat zien. Ik denk nog wel eens met weemoed aan de fotorolletjes van vroeger, eentje van 24 of 36 mee op vakantie en weken nadat je terug was kon je pas zien of er iets op stond en zo ja wat dat dan was. Tegen de tijd was ik alle fotogelegenheden alweer vergeten en was dat alsnog een verrassing.  Rond 19.30 uur zijn ma en Karen weer terug, helemaal lyrisch over het uitzicht boven, zie foto's. We gaan nog een hapje eten in een gezellige pub. Het was een bijzonder mooie dag wat uitzichten betrof en het weer 23 graden was ideaal. Moe maar voldaan gaan we nu lekker slapen, morgen wordt namelijk een lange dag!

We gaan via de beroemde Icefields Parkway van Lake Louise naar Jasper rijden met onderweg veel natuurschoon, zoals canyons, gletsjers en rivieren. We logeren dan in een houten loghome en hebben waarschijnlijk geen internet daar. We blijven onze dagelijks reisverslagen schrijven, maar weten dus niet wanneer we ze kunnen plaatsen. Tot gauw.