Victoria en Orka's

Orka's ?

Ontbeten en daarna naar de stad. De temperatuur was 18 graden en licht bewolkt. Dus daar was helemaal niets mis mee, beter dan we de laatste 8 dagen gehad hadden. Een paar uurtjes in de stad naar de winkels in Old Town en sjieke hotels aan de Inner Harbour gekeken, zie foto's. 

Rond 12.00 uur nog wat gegeten op Fisherman's Wharf en onze opstaptickets gekregen voor de go-fast boot. Voordat we op pad gaan wordt eerst speciale kleding uitgereikt, want op zee is het f..... koud aldus de kapitein en met die snelheid is de gevoelstemperatuur 10 graden kouder. Dus over onze eigen kleding bestaande uit shirts, lange mouwen en een regenjas van ons zelf wordt ons de navolgende kleding uitgereikt; Een dikke regenbroek, een dikke regenjas, wollen muts, handschoenen en een bril. We zien er dan ook uit als een soort Michelin-mannetjes c.q - vrouwtjes (zie foto). Dit allemaal om de koude en het water tegen te houden want we zitten in een soort open raceboot. Daar liggen vier stuks 250 pk Volvomotoren in, goed voor zo'n 65 kilometer per uur. En op het water is dat heel snel. Voor we instappen nog een veiligheidsbriefing (net zoiets als voordat je gaat vliegen). We begrijpen dat het lastig gaat worden om orka's te vinden vandaag (ze zijn de baai aan het verlaten), want alle andere boten hebben ze niet gezien, maar hump-back whales gaan we waarschijnlijk wel zien, zo zegt de kapitein. Wij balen, want die hebben we (verwend als we zijn) op onze eerdere reizen al gezien. Wij komen echt alleen voor de Orka's, zoals de meesten aan boord. Ook is er een jongedame aan boord, die bezig is af te studeren als Maritiem-biologe, zij zal uitleg geven onderweg. We vertrekken in de slanke wit, geel blauwe boot. In de haven nog even rustig varen, maar zodra we buitengaats zijn, gaat het gas er op. We sjezen echt over het water gedurende een uur en dan zijn we toch echt 60 kilometer verder. Behalve wat scholen, zalm en een zeehond, geen walvis te zien. De kapitein geeft aan dat hij maximaal nog een half uur verder kan varen, want dat is het einde van zijn brandstofactieradius en ook van de tijd. 

Niet alleen wordt het weer wat donkerder, Karen's gezicht staat ook steeds meer op "onweer" . Ook ziet ze op haar telefoon "welcome to the USA". We zitten dus in Amerika en degene die Karen kennen weten dat dat bijzondere gevoelens in haar oproept en deze keer zonder visa, haha! We zijn dan inmiddels al dik 90 kilometer van onze vertrekplaats dicht bij Neah Bay, en dat is inderdaad Amerikaans grondgebied. En dan zien we in de verte de typische driehoek van de rugvin van de Orka's. Een groepje van 5, één van drie en nog twee. Iedereen hartstikke blij, de crew ook, zover waren ze nog nooit gevaren om ze te spotten. Compliment aan "Eagle Wings" ze doen er dus echt alles aan om ze te vinden! De boot wordt stilgelegd en de Biologe geeft toelichting op de Orka's. We kunnen maximaal een half uurtje naar ze kijken en dat is fijn want we zien hoe ze bezig zijn met jagen. We kunnen foto's maken maar mogen niet dichterbij komen dan 100 meter. Wat wel gebeurde was dat er enkele orka's ineens richting boot zwommen en net naast de boot opdoken. Dat was mooi mee genomen. Echt fantastisch om te zien en we waren de enige boot!

Aan alles komt een einde dus daarna was het weer anderhalf uur vol gas terug naar Fisherman's Wharf. Kleding ingeleverd en daarna heerlijk bij de Mexicaan gegeten. Moe van de buitenlucht en spanning, voldaan naar huis en een lekker heet bad genomen. Morgen gaan we dit paradijsje helaas verlaten om naar onze laatste bestemming van deze trip te gaan, Vancouver.