Icefields Parkway

Matig geslapen bij het hotel in Lake Louise, maar dat kwam doordat de airco wat veel geluid maakte. Het ontbijt was oké, nou lagen onze verwachtingen ook niet zo hoog aan de hand van de recencies, maar dit was prima. Ja hetzelfde ritueel als anders dus: broodjes halen, tanken en op weg. We merken wel dat de prijzen van alle dingen toenemen naargelang je in minder bevolkte gebieden komt. We rijden vandaag over de Icefields Parkway, bijna 300 km rijden maar wel met veel stops er tussen. 

Rond 10.00 uur zien we een aantal auto's en campers langzaam rijden, dus we besluiten te stoppen en uit te stappen. Daar loopt warempel een bruinkleurige beer in de greppel naast de weg. We maken wat foto's, toch ziet hij er wat anders uit dan de anderen die we gezien hebben tot nu toe, een heel andere kop. Dan beginnen ze vanuit een auto te roepen: get in the car, that is a grizzly! Ok boodschap is duidelijk. Met enige tegenzin stappen we in de auto. Toch wel een goed plan want hij komt tot op een meter van onze auto. Zie foto. Hij graast rustig verder van het gras, maar we zien wel dat hij net uit zijn winterslaap komt want hij is erg mager. Zie foto's en video. We volgen hem minutenlang. Karen had al ergens gelezen dat grizzlyberen niet kunnen klimmen, dus dat is ons noodplan. (Plan B) 

Inmiddels zijn er tientallen mensen bijgekomen en wij vertrekken weer. Tientallen kilometers lang soms geen auto te zien. De cruisecontrol staat aan en we genieten van de uitzichten. Het is 23 graden buiten en het zonnetje begint te schijnen. Iedere bocht is een verrassing. 

Dan komen we aan bij Bow Lake. Dat is nog half bevroren. Erg mooi uitzicht. Dezelfde ingredienten als bij andere meren: bergen, bomen en water maar toch anders. Kort daarna een stop bij de num-ti-jah Lodge, welke aan de andere kant van het Bow Lake ligt. Een hele grote blokhut met een rood dak. Kennelijk erg bekend en 1 van de 1e lodges in deze regio, voor inrichting, zie foto. We drinken er een kopje koffie/thee. Ondertussen snoepen Karen en Ma van een Cinnamon roll (soort gebakje) waar we een foto van maken om Indy O jaloers te maken. 

Het Peyto Lake is de volgende stop, hoort in het rijtje thuis van 3 mooiste meren hier, samen met Lake Moraine en Lake Louise. Dit is echt de mooiste. Zo blauw dat het bijna doorzichtig is.

Onderweg lachen we hartelijk om het blog van Indy Z die in Laos in een boomhut overnacht en daar allerlei mensen ontmoet. Na een half uurtje rijden ligt ma een beetje te soezen achter in de auto. Dan zien Karen en ik iets bijzonders.

Karen en ik denken, eens kijken hoe ma reageert, dus we zeggen: beer in de boom. Ma zegt: Beer in een boom?? En schiet naar voren denkende dat we haar voor het lapje houden. Nee hoor op een meter of 8 hoogte zit een grote zwarte beer blaadjes te eten. Echt heel bijzonder, zie video. Daar gaat ons ontsnappingsplan B, dat geldt dus niet voor zwarte beren die wel kunnen klimmen. 

Door naar Columbia Icefield, waar je met een grote truck op hoge banden over de gletsjer kunt rijden. We benaderen zelf de gletsjer te voet. Hij is wel mooi, maar niet te vergelijken met de gletsjers in Noorwegen. Daarna nog een stop bij een tweetal mooie watervallen, Sunwapta Falls en Athabasca Falls. Valt lastig te beschrijven, daar hebben ze foto's en video voor uitgevonden!

Rond 16.00 uur begint het te regenen en komen we aan bij ons houten lodge, doen wat boodschappen in Jasper en eten bij het gourmet restaurant van onze lodge een hapje. Vervolgens ons open haardje aangestoken en lekker een boekje gelezen.

Morgen een relaxdag, beslissen dan wel wat we gaan doen.