Reisdag naar Abel Tasman

20 maart 2023

Gisteravond nog een mooie zonsondergang! We zien deze ochtend een mooie zonsopkomst, omdat we vandaag vroeg opstaan, want we hebben om 10.15 uur al een wijnproeverij gepland staan in Blenheim, ruim 2 uur rijden hier vandaan. Na het ontbijt dus ook meteen vertrokken. We waren nog maar net weg en Karen roept “Dolfijnen” en inderdaad een hele grote groep zwom rechts van ons in de zee met ons mee, lekker speels sprongen ze rond in het water. Dus toch maar even gestopt en een video opname gemaakt. Het was druk onderweg met allerlei wegwerkzaamheden, dus het werd nog krap of we het zouden halen. Wel een hele mooie route weer, meestal heb je in een land een aantal mooie plekken, dit is meer een aangesloten lange mooie plek 😍

Karen heeft gisteren nog aardig wat tijd gestoken in het boeken van een wijnproeverij en lunch in Blenheim. Alles was al volgeboekt en er waren er veel gesloten op maandag. Na meerdere telefoontjes en mailtjes kwamen we terecht bij Cloudy Bay en daar hadden ze alleen om 10.15 uur nog plek voor een proeverij, dus vandaar het vroege tijdstip! Blij dat we nog ergens terecht konden en het pakte nog erg goed uit ook. Onderweg de auto nog even volgetankt want we gaan de bergen in. We waren precies op tijd daar en konden dus ook meteen beginnen. Gelukkig hadden we vanwege ons ontbijt een goede bodem.

We gingen voor de “Cloudy Bay Experience”. Een heerlijke bubbel begonnen we mee, daarna een Sauvignon Blanc, een Chardonnay en een Pinot Noir, zie foto. We kregen uitleg van een jongeman uit Tsjechië, die samen met zijn vriendin een jaar aan het rondtrekken was en nu hier allebei werkten. Hij bij de wijnproeverij en zij als gastvrouw in het restaurant, dat is weer eens wat anders! Vaak hoor je dat jongelui bij de boer gaan werken, fruit plukken etc. We krijgen ook uitleg over de regio en waarom dit gebied zo’n goede wijnen produceert. Omdat de ozonlaag hier dun is, komt er extra veel UV licht op de druiven en dat zorgt weer voor die speciale smaak van hier. Verder is er een scheidingslijn tussen de rivier aan de ene kant, een breuk, waarbij de ene kant klei en de andere kant kiezel is, dat zorgt ook voor zo’n goede kwaliteit wijnen.

Daarna proeven we als extraatje nog een hand geplukte wijn “Te Wahi Pinot Noir 2019” uit Central Otago, waar wij eerder ook een wijnproeverij hebben gedaan. De meeste wijnen worden tegenwoordig machinaal geplukt, dus dit was een speciale wijn! Ik neem overal maar een “nipje” van met als gevolg dat wat ik niet opdronk, Karen op dronk🤪. Ik hou namelijk helemaal niet van witte wijnen. We kunnen rondkijken in de wijnmakerij waar ze grote eiken vaten hebben van 6.000 liter. 

Karen had ook haar eigen slappe lach momentje, toen ze naar de toilet ging en weer naar buiten wilde lopen, liep ze de ene wc uit en de andere weer in 🤣🤣. Even zoeken naar de uitgang🥂

We banjeren een beetje door de tuin van de winery, met overal lekkere lig- en hangstoelen. Ik jat een paar druiven uit de wijngaard en die smaken eigenlijk best lekker. Ik vind de druiven lekkerder dan de wijn 😱. Dan is het lunchtijd. Die is dan weer wel erg lekker. De kok maakt alles vers klaar. We hebben een verse rauwe tonijn tataki met avocadosaus en een ceviche van witvis met dille en koriander. En een salade met geschaafde amandelen, verse vijgen, burrata en wat verse parmaham. Erg lekker. Heerlijk lounge muziekje op de achtergrond, mooi uitzicht, goede bediening. Echt een klasse tent.

Daarna gaan we weer 3 uurtjes zigzaggen de bergen in naar het noorden. Nog even boodschappen doen voor het eten de komende dagen, want er zijn maar 2 restaurant achtige dingen in het dorp en geen winkels waar we naar toe gaan. We hadden niets gereserveerd en het is er kennelijk altijd erg druk. Aan de andere kant van de bergpas treffen we een mooi houten chalet met uitzicht op zee, waar we op ons zelf zitten. We maken plannen voor morgen en besluiten te gaan kajakken 🛶. Terwijl ik eten kook, doet Karen de was, want ook die moet weer eens gebeuren. De kleinkinderen skypen nog even, die komen net uit bed. Als we klaar zijn met eten, nog even dit stukje schrijven, ik ga dadelijk Netflixen en Karen gaat verder in haar spannende boek. We blijven binnen, want ook hier slaan de “sandflies” toe.