Old enough to know better, young enough to do it anyway

3/ 4 april 2023

Ik kan me voorstellen dat jullie de afgelopen reisverhalen gedacht hebt: het kan niet op, wat een luxe, kan dat niet wat minder. Maar voor ons is deze reis meer bijzonder dan je denkt. Van het navolgende is in Nederland bijna niemand van op de hoogte, zelfs onze kinderen, broers en zussen, Karen’s moeder, vriendinnen niet. M.u.v. degene die ons weggebracht heeft. Wij zijn namelijk al een hele tijd bezig om te kijken of we op Rarotonga konden trouwen. Dat blijkt een heel gedoe met allerlei rechtbank documenten zodat we daar 4 dagen mee bezig zouden zijn hier. Dat wilden we vooral niet, omdat we hier maar 4 dagen zijn. Vandaar dat we 6 maanden geleden hebben besloten dat we hier alleen een huwelijksceremonie gaan doen en pas in Nederland het wettelijk huwelijk aan gaan. Hier op Rarotonga dus alleen met zijn tweetjes. We hebben via TravelEssence contact gezocht met een “weddingplanner” Matariki Wilson. Er moest hier toch nog heel veel geregeld worden, Karen heeft daarom ook heel wat over en weer gemaild de afgelopen maanden. Voor ons begon dat al in Nederland met de trouwjurk van Karen. Die moest op tijd klaar zijn, zodat hij mee op reis kon. Hij kan niet in de koffer dus Karen zeult al 30.000 kilometer met die jurk rond. Hij kan ook niet in de bagage. Ik mocht hem niet zien dus hij moest in een zwarte hoes en om de zoveel dagen even “luchten”. In de vliegtuigen mocht de jurk zelfs “business class” reizen. Bij alle filmpjes van de kamers/huizen, iedere keer zorgen dat die jurk buiten beeld bleef. Kortom die jurk is een verhaal apart.

Gisterenmorgen toen we deden alsof we aan het “niksen” waren, zag ons schema er als volgt uit: 
09.00 uur opgehaald door onze weddingplanner Matariki, een vrouw van het eiland zelf, die heel hartelijk maar rechtdoor zee is en veel verteld over het eiland en ons naar de 1e stop brengt, de bloemist. Bloemen uitgezocht, we gaan namelijk in lokale traditionele stijl trouwen qua bloemen.

10.00 uur afspraak met de trouwambtenaar, haar naam is Mii, de dame die de “huwelijksceremonie” begeleid. Ze wil van alles weten van ons en we nemen door wat zij gaat vertellen en wat wij gaan zeggen. 

10.30 uur afspraak met de kapster Bianca, die de haren van Karen morgen gaat doen, helpen met de make-up en de jurk aantrekken. Ondertussen wordt ik nog door een wesp in mijn ringvinger gestoken, die opzwelt, oei als de ring nog maar past 😬

11.30 uur afspraak met de fotograaf, Willie. Die morgen de foto’s gaat doen. Hij kwam aanrijden op zijn scooter. Haalde ineens vier passievruchten uit zijn broekzak. Had ie vanmorgen in zijn tuin geplukt en dacht dat wij die wel lekker zouden vinden. (dat klopt) 

Verder willen we, als uitzondering, de ceremonie niet zomaar op een aangewezen lokatie laten plaatsvinden, maar voor ons huisje hier op het strand. Gelukkig vonden de eigenaren van Magic Reef, Laurence en Simonne dat goed! Dus werden er gisteren en vandaag last minute, nog allerlei mensen aan het werk gezet om de omheining te schilderen, de palmbomen te snoeien, het strand schoon te maken van zeewier. Daarom moet dit stukje alvast geschreven worden omdat we daarna geen tijd hebben. 

Vandaag op de dag zelf, 4 april, zijn we al vroeg wakker. We maken zelf een ontbijt en lummelen wat aan het strand. Deze ochtend zijn de muggen erg actief. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. Bij mij valt het deze keer mee maar Karen wordt in een kwartiertje bijna lek gestoken. Kennelijk vind muggen haar ook een lekker ding (net als ik).

We hebben nog de hele ochtend voor onszelf, ik hang lekker in de hangmat en Karen heeft in de schaduw zitten lezen, heerlijk om zo relaxed je trouwdag te beginnen, kan alleen maar hier volgens mij. Want niemand maakt zich hier ergens druk om en we hebben Matariki natuurlijk!

De bloemen zijn inmiddels bezorgt. Rond 15.00 uur arriveert Matariki en die gaat nog even als een wervelwind over het strand om de aanspoelsels van vannacht op te ruimen. Er wordt een boog met bloemen opgebouwd. 

De kapster Bianca, arriveert iets eerder om 14.30 uur en verdwijnt met Karen in ons huisje om haar ding te doen. Ik wordt weggestuurd en moet mezelf buiten gaan vermaken. (ik oefen dus nog maar even op de teksten🤓)

De fotograaf Willie komt aan met zijn apparatuur, de trouwambtenaar Mii is er inmiddels ook. Wij hebben de dochter van de eigenaren, Talullah gecharterd om als bruidsmeisje de ringen te komen brengen. (vandaar de video met haar over een “girls secret”). Ze ziet er mooi uit met de bloemenkrans in haar haar en strooit bloemenblaadjes als ze voor Karen uitloopt.

Nu begrijp ik ook wat het “girls-thing” is waar die kleine het eergisteren over had en wat ik niet mocht weten. Het weer en ook de zon werken goed mee. Kortom het wordt een dag zoals wij over gefantaseerd hadden. Onbereikbare doelen zijn mijn favoriet (die gaan zo lekker lang mee😉) En soms moet je dromen, gewoon dromen laten zijn, maar ook soms moet je ze proberen te laten uitkomen. Dat gaan wij vandaag doen. Het is een bijzonder moment als ik Karen voor de 1e keer in haar jurk zie met ook een mooie traditionele bloemenkrans (ze noemen het hier een Ei Kati of head ei) in haar haar en bijbehorend trouwboeket. Mii heeft speciaal voor ons haar hele trouwroutine om moeten gooien, want we gingen niet officieel trouwen en geen “renew your vows” ceremonie, dus hoe ging ze het dan noemen. Ze kwam met een mooie oplossing: Commitment of Love Ceremony.

Het was een hele intieme en mooie ceremonie, Karen en ik hebben allebei onze vows uitgesproken, daarna hebben we elkaars ringen omgedaan, Mii las nog een heel mooi en toepasselijk liefdesgedicht voor en uiteindelijk hebben we onze “Certificate of Love Ceremony” ondertekent. Talullah heeft ook getekend, zie foto (onder de streep).

We proosten met bubbels en gooien morgen de sleutels van het slotje wat we in Auckland aan de brug hebben vastgemaakt, op ceremoniële wijze in de zee. Om 17.00 uur is het afgelopen. Maar we hebben een 3 tal andere echtparen die ook hier verblijven uitgenodigd voor een glas champagne.

Rond 18.00 uur kleedt Karen zich om in mooie vrijetijdskleding. We hebben om 18.30 uur namelijk gereserveerd bij OTB (On The Beach), om daar samen uit eten te gaan, ze hebben een mooie opstelling gemaakt van 1 tafeltje op het strand, speciaal voor ons! Het ziet er heel sprookjesachtig uit, met een groot verlicht hart en een soort verlichte loper, zie foto. We kunnen nog net de zon in de zee zien zakken. We hebben een privé ober, die de hele tijd in de buurt blijft. We hebben heerlijk een 3-gangen diner gegeten. Het was een mooie afsluiting van een fantastische dag. Over het strand liepen we terug naar onze bungalow, zo heerlijk met je blote voetjes in het zand.

Moe maar voldaan lekker naar bed. Nog even nakletsen en meimeren over deze dag. Ook nog even genieten van de zee als achtergrondmuziek. Dat gaan we toch wel erg missen, alles eigenlijk hier, onze mooie bungalow met fantastisch uitzicht, het mooie eiland, de lieve behulpzame mensen die we hier hebben ontmoet, de sfeer die hier hangt, zo relaxed 🙏. We zetten een paar foto’s op de blog van deze dag die zijn gefotoshopt door Indy O, omdat Karen haar jurk nog geheim wil houden. Morgen is helaas onze laatste dag hier, in de namiddag vliegen we naar Auckland. 

Nog even een blik terug naar de afgelopen weken. Had je kunnen weten, dat we dit gingen doen. We hebben een aantal “broodkruimels” oftewel, ”sporen” achtergelaten in onze blog. Zo zijn de beginletters van de eerste 2 alinea’s van het stukje wat ik schreef op 09-03:  “Trouwen op Rarotonga”

Buiten deze hebben we nog 12 andere hints achtergelaten. Denk niet alleen aan geschrift, maar ook aan audio, video en inzoomen op foto’s. We horen wel als jullie iets vinden.