Kajakken Abel Tasman

21 maart 2023

Om 07.30 uur gaat de wekker. Maar we hebben geen zin om uit bed te springen, dus eerst naar eens de mailtjes en jullie reacties gelezen. Altijd leuk om de dag mee te beginnen. 

Om 08.30 uur gaan we ontbijten en dit was het beste ontbijtje tot nu toe. Weer een mooie zonsopkomst, de zon schijnt en de planning vandaag is een kajaktocht op zee, zonder gids. We moeten wel van alles meenemen. Karen legt de navolgende spullen klaar: Zwemkleding, handdoeken, zonnebrand, anti-insectenmiddel, petje, zonnebril, reservekleding, eten en drinken. Kortom alles wat niet nat mag worden moet je thuislaten. We nemen nog wel een oude reservetelefoon mee, anders kunnen we helemaal geen foto’s of filmpjes maken. Ik smeer nog wat boterhammen voor de lunch. Daarna weer proberen in onze auto te komen, want onze parkeerplaats is eigenlijk te klein voor de auto zodat ik me er iedere keer in moet “wurmen“.

De kayakverhuur is vlakbij. Om 10.30 uur zijn we er en er zijn drie stellen die allemaal iets verschillends gaan doen. De een gaat kayaken naar een plek en daarna weer terug, de ander kayaken en de kayak ergens achter later en door de bergen terug wandelen en wij gaan kayaken en laten ons door de watertaxi ophalen. We krijgen eerst een uitgebreide veiligheidsinstructie van ruim een uur. Hoe je instapt en hoe je uitstapt, over zeestromingen en windrichtingen, noodprocedures en over als je omslaat. Dat laatste is erg onwaarschijnlijk zeggen ze. Wij hebben een aantal keren eerder gekajakt op rivieren en grote meren maar nog nooit op open zee en dat is toch een ander verhaal. We krijgen reddingsvesten aan.

Ook uitleg over een waterpomp (soort fietspomp) waarmee je op zee je boot kunt leegpompen als je omslaat, en we krijgen een “flare” mee. Dat is een fakkel om noodsignalen mee af te geven als dingen helemaal misgaan. Dat geeft een oranje rook af. “Niet te dicht bij je gezicht houden” zegt onze instructeur anders ziet je gezicht eruit als Donald Trump. (Dat is wel het laatste wat we willen) Daarna moeten we een papier ondertekenen dat we alles begrepen hebben en zelf verantwoordelijk zijn als er iets misgaat. Een Duits stel begint steeds angstiger te kijken bij het opnoemen van alle mogelijke problemen. De Instructeur zegt dat ze zich geen zorgen hoeven te maken want “ 98 procent keert levend terug” 🤣🤣. Zo te zien doet dat hun gemoedsrust geen goed, want ze gaan steeds moeilijker kijken. We laden de Kayaks in en worden met een busje naar de zee gebracht waar het nu vloed is, en gaan te water volgens de procedure. Gaat allemaal goed en we beginnen aan ons tocht. Er zijn een aantal strandjes waar we aan kunnen leggen, we kunnen naar Adele Island waar je zeehonden en soms pinguïns kunt zien. Dus mogelijkheden te over. We besluiten het bij de strandjes te houden, het wordt op een gegeven moment toch fris en het is best hard werken met de stroming en de wind. Mooie ongerepte strandjes, die we soms helemaal voor ons alleen hebben. We eten lekker onze lunch op en genieten van de laatste zonnestralen en de mooie natuur om ons heen. Het is wel even wennen zo aan- en afmeren iedere keer, meestal hebben we dit onder begeleiding gedaan en nu stonden we er alleen voor. Maar het is goed gegaan, weer wat geleerd op onze leeftijd 👵🏻🧓🏻. Rond 14.30 uur wordt het echt bewolkt en zijn we al op onze eindbestemming, waar we met de watertaxi opgehaald worden. Nog 1,5 uur wachten, we zijn tot op het bot verkleumd, zo koud, als de watertaxi eindelijk verschijnt. Heel bijzonder hoe dat gaat, ze pikken op de stranden achtergelaten kajaks op en nemen tegelijkertijd passagiers mee. Je moet wel van tevoren boeken en betalen om mee te mogen. Er worden 4 kajaks achterop de boot geladen en wij mogen ook mee. We halen de gemiddelde leeftijd flink omhoog, er zitten alleen maar jongelui aan boord. Zwemvest aan en gaan met die banaan. Het verschil tussen eb en vloed is gigantisch. Vanmorgen hebben we vanaf de weg de kajaks in het water gelaten en om 16.30 uur is er zo’n 500 meter strand droog gevallen. Dus wat nu? Dan staat er een traktor klaar, die maar op 1 bepaald spoor op het wad mag rijden tot aan waar het water staat, met een grote boottrailer erachter. Dan stuurt de schipper met heel veel behendigheid in 1 keer met een knal die boot op de trailer, terwijl wij er allemaal nog inzitten. Ik dacht als dat maar goed gaat 😬. Maar die weten dus precies wat ze doen! We gaan proberen dit morgen te filmen, want mijn oude telefoon was helaas leeg. We hebben wel wat foto’s en filmpjes onderweg kunnen maken.

Mooie, maar vermoeiende tocht en op het laatst erg koud! Dus gauw naar ons chalet om lekker lang en warm te douchen. Gelukkig gaan we uit eten vanavond, in 1 van de 2 restaurantjes die hier zitten. Het zit weer vol met jongelui en wij worden naar achteren gedirigeerd en komen naast een Nederlands echtpaar te zitten. Gezellig weer even gekletst en ervaringen uitgewisseld. Ik had een stukje vlees en Karen een pizza. Ineens valt Karen haar blik op iets en pakt meteen haar camera. Ik dacht er zal wel een mooie man achter de bar staan, maar ze zag een machine met frozen Margarita en Daiquiri erin 🫣 Laat dat nou net haar favoriet zijn, goed excuus had ze wel, nog geen cocktail gehad deze vakantie. Ik nam een heerlijke whisky, dus een lekker slaapmutsje voordat we naar bed gaan. Morgen hebben we een vrije dag, we hopen rijdend en wandelend het park nog wat meer te gaan verkennen. Het is tevens onze laatste dag op het Zuidereiland. Overmorgen gaan we met de boot over naar het Noordereiland.