Knight Inlet grizzly day

Om 6.00 uur ging de wekker af, we zouden 6.50 uur met de boot opgehaald worden en moesten meteen uitchecken.

Er waren al 2 mensen aan boord gegaan bij Telegraph Cove en bij onze Lodge stapte nog eens 10 mensen in. Allerlei nationaliteiten, Belgen, Fransen, Amerikanen en wij. We hadden 2 jonge enthousiaste gasten als begeleiders, Matt (de schipper) en Mike (de gids). Met allebei veel ervaring met dit soort trips, de bijna vlakke zee en het uitzonderlijk mooie weer, beloofde het veel goeds voor vandaag.

Al meteen nadat we uitvoeren zagen we de staart van een humpback wale. Daar bleef het bij, dus geen foto. Op ons gemakkie, zo'n 70 km voeren we richting de Knight Inlet, waar het Karen allemaal om te doen was. Chris Zegers had hier tijdens zijn reisprogramma gelogeerd in de Knight Inlet Lodge, waar je met een watervliegtuigje naar toe vliegt vanuit Vancouver en dan slaap je daar midden in het leefgebied van de grizzlyberen. Kosten, zo'n 800 dollar per nacht, wij kozen voor de Nederlandse optie, goedkoper dus haha. Het was er zo mooi en zo'n serene rust. Na 2,5 uur varen kregen we een mama grizzly met 2 jongen in het oog, zo schattig. Gelukkig had de Fransman een super telelens (soort bazooka) en hebben we emailadressen uitgewisseld. Die had zo'n mooie close up foto's, wij moesten het met onze iPhones doen. Zijn foto's krijgen we nog, dus die hebben jullie nog tegoed van ons, maar we hebben zelf toch nog wat leuke foto's en video's geplaatst. 

Op een gegeven moment zijn we overgestapt in een open boot, waarmee we dichter bij de kust konden komen, zo konden we op tientallen meters de grizzly's naderen. We moesten ook zachtjes praten en niet te felle kleur kleding dragen. Over het algemeen struinden de grizzly's de strandjes af op zoek naar alles wat eetbaar was voor hun. We hebben zo een aantal uren gekeken naar zeker 10 grizzly's, sommige met hun jong(en). Onze dag kon niet meer stuk, halverwege hadden ze een heerlijke lunch klaargemaakt (nou ja klaargemaakt, er stonden allemaal bakjes met groenten, vlees, sauzen en zalm en nog veel meer, dus je kon je eigen wrap of sandwich samenstellen, wat nog wel rare combinaties opleverde. Zoals zalm met guacomolesaus? Best lekker hoor!! Als je maar honger hebt) Deze lunch hadden we op de aanlegsteiger waar we overgestapt waren en meerdere boten kwamen daar samen. Op de terugweg was de rit heel wat minder smooth, oftewel een bumpie ride van zeker 2 uur. Pfff niet echt lekker als je last van je rug hebt! Ma en Karen hadden een armbandje omgedaan tegen reisziekte en die heeft gelukkig goed zijn werk gedaan. Toen we bijna terug bij de Lodge waren, zagen we op de valreep nog een soort kleine dolfijnen. 

Terug bij de Lodge, snel een sanitaire stop en meteen de auto in, om vervolgens nog 6 uur te rijden naar Tofino, onze volgende verblijfplaats. Onderweg lezen we in het reisadvies om deze trip niet in 1 dag proberen te doen omdat er veel lange stukken haarspeldbochten en hoogte verschillen in zitten en hij toch 477 km lang is. Mmmm ja wij moeten hem toch echt in 6 uurtjes doen!!! Dat is dan de prijs die we er voor moeten betalen dat we aan het einde van de dag vertrekken en niet begin ochtend. Inderdaad is de tocht dodelijk vermoeiend en uitgeput komen we aan. Het schijnt hier geweldig mooi te zijn, maar wij kijken morgen wel. Eerst slapen en hopen dat we niet dromen van grizzly's of haarspeldbochten.