9 april

9 april
Vanmorgen erg vroeg wakker, was niet in de planning, maar achteraf niet erg. Zo'n mooie zonsopkomst gezien, wauw en dat gewoon vanuit onze slaap- en woonkamer. Het beloofde een mooie dag te worden, terwijl de weersvoorspellingen niet zo bijster waren voor vandaag. We besloten op tijd te gaan ontbijten en op pad te gaan. Op weg naar het National Park zagen we een aantal dode wombats langs de kant van de weg liggen, aaaaah zo'n schattige beestjes! We vonden ze al niet zo snugger toen die van ons eergisteren midden op de weg bleef zitten voor de foto. Bij binnenkomst van het park hadden we de mazzel dat er een Wallaby (kleine soort kangoeroe) langs de kant van de weg zat, ook weer gewoon te wachten om gefotografeerd te worden. 
De wandelroute die we wilde gaan doen, heet Mt Bishop Track: 7,5 km niveau "moeilijk" werd er aangegeven. Met allebei onze versleten kniegewrichten, wel een risicootje. Maar het uitzicht boven moest geweldig zijn. Karen wilde heel graag naar boven en Frans dacht meerdere malen onderweg "waarom doe ik dit"? Maar uiteindelijk toch boven gekomen (dank je wel Imre voor de fysio) en het was het inderdaad waard. Zie panorama foto, heel mooi uitzicht over het park, de baaien en de eilanden uit de kust. Blij dat we na 2,5 uur weer beneden waren en we vonden dat we wel een wijntje verdiend hadden! Dus op naar Waratah Hills Vineyard. Na een proeverij van een heerlijke Chardonay, Pinot Rose, Pinot Noir, was de Blanc de Noirs (een bubbeltje) het lekkerst. Die nam Karen dus bij ons kaasplankje en overheerlijke soepje. Frans had zich opgeofferd en was de BOB. Erg gezellig en errug lekker, hik. Karen stapte prompt aan de verkeerde kant van de auto in, haha. Nu weer lekker terug in ons heerlijke huisje aan zee, nog even nagenieten op het terras van weer een geweldige dag. Morgen gaan we richting Lake Entrances, zo'n 4 uur rijden, 272 km.