30 april en 1 mei

30 april en 1 mei
Afscheid genomen van Robin na eerst weer heerlijk buiten te hebben ontbeten. Met de ferry van 9.55 uur naar Townsville om vervolgens zo'n 3 uur naar het noorden te rijden. Onderweg weer veel suikerriet, af en toe reden we pal naast de oceaan. Rond 13.30 uur kwamen we aan in Tully, een klein plaatsje gebouwd om een grote suikerraffinaderij. De lucht zag er erg donker uit en er hing mist tussen de omringende bergen.
Na even zoeken kwamen we aan bij ons volgende verblijf voor de komende 3 dagen, de Ingan Eco Lodge gerund door Jude Armstrong. 
Oorspronkelijk is ze Engelse van origine, maar ze heeft overal en nergens gewoond en daar hotels gerund. Sinds een paar jaar is ze weer terug in Australië. 
Ze vertelde dat het maar goed was dat we er gisteren niet waren, het heeft schijnbaar de afgelopen 2 weken aan een stuk geregend. Gisteren alleen al 100 mm neerslag. We zitten hier middenin het regenwoud en normaal gesproken regent het hier van januari t/m maart en valt er zo'n 3 tot 4 meter! Alleen is er in die maanden van dit jaar niets gevallen en komt het er nu met bakken uit. Het is schijnbaar het natste gebied van Australië en het 3e natste van de wereld, in de zomer kan het hier soms 47 graden worden, pfff. In Magnetic Island waar we net vandaan komen is het 320 dagen per jaar zonnig en hier 320 dagen nat en er zit maar 215 km tussen. Jude heeft een lekker zwembad erbij in een hele mooie jungle achtige omgeving, veel mooie vlinders en vogels rondom het huis, o.a. de kookaburra gezien. Dit is de nationale vogel van Australië, niet zo groot, maar maakt ontzettend veel herrie.
Verder niet veel gedaan vandaag, morgen worden we opgehaald voor een kanotocht stroomafwaarts in de Bulgun Creek onder begeleiding van Aboriginals.
Om 9.00 uur de volgende ochtend reed het busje voor, we waren de enige deelnemers. Dus wederom een privé tour! We hadden ieder 1 Aboriginal gids, wat een luxe. We moesten onze eigen lunch meenemen en zij hadden waterdichte zakken waar we onze camera in konden doen. Dus tijdens de tocht zelf konden we geen actie foto's maken jammer genoeg, alleen tijdens de pauze. 
Eerst kregen we instructie hoe de peddel vast te houden en een aantal stuurbewegingen in het water. Maar goed ook want het was geen rustig tochtje. Het gezegde tijdens de hele tocht was " The Eddie is your best friend". Dat is het stukje stil water naast de stromingen in het water. We leerden dus om vanuit de stroom in zo'n stukje rustig water te komen. Karen vloog er al meteen uit, dat kun je maar gehad hebben. Frans zei "het is maar goed dat we instructie hebben gehad, anders was ik bij de 1e brug waar we onder door moesten, al mijn tanden kwijt geweest. Op een gegeven moment kwamen we bij de "suicide gap", dat zegt al genoeg toch. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel gevallen. Frans is nog 2 x uit zijn kajak gevlogen, had ik graag willen filmen, haha. Het was de hele tijd stroomafwaarts en af en toe wat spanning bij zo'n stroomversnelling of watervalletje. Onderweg kregen we nog uitleg over de flora en de fauna. Tijdens een kleine pauze werd een kopje thee gezet en kregen we een stukje damper (Australisch brood), zie foto's. Alles bij elkaar zijn we zo'n 4 uur op het water geweest en hebben we 8 km afgelegd. 
Terug bij de B&B hebben we lekker boekje gelezen en gerelaxt. Het is heerlijk om hier terwijl het regent buiten te zitten op de grote veranda, zie foto. Af en toe een tropische regenbui terwijl het zonnetje gewoon schijnt, zie video. Zoveel mooie vogels en vlinders vliegen hier rondom het huis. Moeilijk om er 1 voor je camera te krijgen, maar ik blijf mijn best doen. 
Gelukkig heeft Jude een hele mooie gemaakt, zie foto. Scheelt mij weer als een debiel achter die vlinders aanrennen. 
Vanavond hebben we ons eigen prakkie gekookt hier, Frans natuurlijk een flinke T-bone en Karen een Barramundi (vis). 
Helaas is onze trip voor morgen geannuleerd horen we net, we zouden een snorkel-zeiltrip maken op de Great Barrier Reef. Dus nog even bedenken wat we morgen gaan doen.