Reisdag Pu Luong-Tam Coc

We werden wakker met motregen en bewolking. Dus gisteren echt mazzel gehad met de hike. Nog even nagevraagd wat er toch iedere keer ‘s nachts over ons dak loopt, blijken het super schattige kleine eekhoorntjes te zijn. Na het ontbijt rustig onze spullen weer ingepakt, met een föhn onze kleding gedroogd en wat gerelaxt op het terras met een boekje. We lunchen om 12.00 uur en moeten ineens haasten omdat het busje, om ons op te halen, er al is. Snel nog even afscheid nemen van onze gastheer!

In het busje zit een groep die naar Ninh Binh gaat, waar wij naar toe moeten en een groep naar Mai Chau, waar we vandaan kwamen voor Pu Luong. Heel vreemd allemaal want wij rijden nu verschrikkelijk om. We raken aan de praat met een jong stel uit Madrid, die op onze laatste vlucht naar Hanoi zaten. Die vroegen zich ook al af wat de bedoeling was, dat we de verkeerde kant op reden. We hebben een chauffeur die denk ik net zijn rijbewijs heeft, de hele tijd een irritant hoesje heeft (corona/tbc volgens Frans 😳), heel langzaam rijdt en om de haverklap stopt om met flessen water de remmen te koelen. Dus dan snap je wel dat wij hopen om in een ander busje met andere chauffeur te stappen voor de 2e helft van deze trip🙏. Helaas mocht Mai Chau eruit en wij moesten blijven zitten. De Spanjaarden verhuisden naar achteren in de bus, zo ver mogelijk weg van het hoestje 😷.

Nou het viel niet tegen, hij reed nu redelijk door en tenminste niet zo gevaarlijk als de chauffeur van eergisteren. Dus het voelde uiteindelijk toch nog wel goed. Ruim 4 uur later geeft de chauffeur mij zijn telefoon waarin in het Engels staat vertaald dat we even pauzeren 20 minuten om te eten en plassen, of ik dat de rest van de bus wilde mededelen. We zitten met zo’n 16 man in het busje, stampvol met bagage en mensen, zie foto hoe ik ingepakt tussen de bagage nog net kon zitten. Nou de toiletten waren te goor voor woorden en wat er aan eten tentoongesteld lag werden we ook niet blij van. Ik mocht geen foto van het geheel maken, Frans wilde er niet meer aan herinnerd worden🤣.

De 4 uur worden uiteindelijk 6 uur en wij hebben het geluk dat we als eerste eruit gegooid worden. Wat waren we blij dat we heelhuids aangekomen waren! Dit is de enige accommodatie die ik zelf aangevraagd heb bij het reisbureau. Op reisjunk was dit de place to be! Gelukkig voldeed het aan onze verwachtingen. Het is echt in the middle of nowhere, een oase van rust. Zie ook video. We besluiten meteen te gaan eten in het restaurant en Frans heeft zin in frietjes😅. We eten een hapje (Frans een taai stukje vlees met welgeteld 4 grote tenen knoflook en ik fried rice met tofu) en gaan daarna lekker bijkomen van de reis in onze mooie bungalow 🥰