Fietstour Hanoi en Hoa Lo Prison

Vandaag worden we miljonair en we hebben niet de staatsloterij gewonnen El & Mir!

We slapen redelijk, het hotel is lekker rustig. Maar door de jetlag zijn we rond 03.30 uur eigenlijk al klaarwakker, Karen leest een uurtje en toen we tegen 06.00 uur op wilden staan, bleken we toch weer in slaap gevallen, want de wekker liep af. We hebben een uitgebreid ontbijt in ons hotel. Zoals hier gebruikelijk eten ze weer noodles, kip en rijst, maar ze hebben ook een Westers buffet met brood, ham, kaas, jam en ze bakken een omelette voor ons. Rond 07.15 uur lopen we naar het kantoor van “Get Up en Go Vietnam” waar we onze hele reis bij geboekt hebben en om onze fietstour te gaan doen. Het weer valt wat tegen want het is mistig en het miezert een beetje. Om 08.00 uur komt onze vrouwelijke Vietnamese gids, ze heet Phuong (je spreekt het uit als Pfill ). We gaan 4 uur fietsen door Hanoi. Het is een privé tour, dus we zijn maar met zijn drieën. We krijgen gelukkig een regencape. Ze spreekt goed Engels, grammatica heeft ze op school geleerd en de uitspraak op YouTube. Ze zegt dat we haar kort moeten volgen. Verkeersregels zijn er wel maar niemand houdt zich daar aan. Een andere tip die ze geeft is om nooit te stoppen en stil te gaan staan, want dan kom je er niet meer tussen. Zie video’s hoe dat er hier aan toe gaat 😱. 

Opeens roept onze gids, kom snel kunnen we de trein voorbij zien komen! Met gevaar voor eigen leven springen we weer op de fiets en fietsen we nog harder en overal tussendoor om dat spektakel te kunnen zien. We zijn net op tijd en het is heel bijzonder om te zien hoe die trein inderdaad midden door de woonwijk rijdt. We maken de bekende foto die volgens mij iedere toerist maakt als ze op Train Street zijn. 

Vlak hierna breekt ineens mijn (Karen) zadelpen af, niet zo handig en ik ga verder lopen tot ze een nieuwe fiets komen brengen. Ondertussen ben ik wel een bezienswaardigheid, omdat men denkt dat ik het zelf niet in de gaten heb 😏. Mijn “nieuwe” fiets is 3 maten kleiner dan die ik had en geen versnellingen, maar vooruit, we bikkelen door!

We fietsen door nauwe straatjes waarin de dagmarkt is. Het verse vlees ligt op tafeltjes en ze hebben vanalles, kip, varken, rund, kikkers, ook veel nog levende dieren. Over hygiëne zullen we het maar niet hebben. Ik denk dat de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit hier een hartverzakking van zou krijgen. Ze verkopen ook bakjes met gebakken zijde rupsen. 

Gisteren was ons opgevallen dat je bijna geen honden en katten ziet. Vandaag begrijpen we waarom. De foto’s in dit blog zijn dan misschien ook niet geschikt voor hondenliefhebbers. Honden aan de grill. Met alles er nog op en aan. Dan verteld ze ook nog, ze bakken alleen de lelijke hoor, de schattige blijven ze vanaf😳. Onderweg wees ze zo’n, nu nog rondlopende, lelijke hond aan 😔. 

We rijden door Old Quarter en French Quarter met oude gebouwen uit de Franse koloniale tijd. We fietsen langs het Ho Chi Minh Mausoleum, de Citadel, de Nationale vlag toren. We stoppen bij de Tran Quoc Pagoda voor wat foto’s en fietsen nog wat verder om West Lake heen, dit is het grootste meer van Hanoi. Helaas hangt er lage bewolking dus we kunnen niet ver kijken. 

Na anderhalf uur stoppen we even voor een zoet broodje. Inmiddels is het gestopt met regenen. Onze gids is een enthousiaste spraakwaterval. Hoe langer we op pad zijn hoe meer persoonlijke dingen ze verteld over de gang van zaken in dit nog altijd Communistische land. Op haar verzoek vermelden we die dan ook niet in dit blog, om problemen voor haarzelf te voorkomen. Wat we wel kunnen vertellen is dat men naar een “Fortuneteller” gaat om te horen of je wel of niet een goede match bent met je eventueel toekomstige partner en welke dag je gaat trouwen en iedere keer dat je daarheen gaat moet je betalen, die verdienen dus veel 💰. Vrouwen mogen geen alcohol drinken, alleen de mannen. Maar goed dat ze die regel in Nederland kennen, hè dames 🍷🥂🍹.
Je gaat niet scheiden, anders blijf je de rest van je leven alleen en maak je de familie tot schande. De laatste jaren is dat wel langzaam aan het veranderen en wordt er op heel kleine schaal af en toe toch gescheiden. En je moet voor je 30e trouwen, anders blijf je single. De mannen hebben het hier voor het zeggen en daar zullen we het maar bij laten 🤫. Blij dat onze dochters in Nederland zijn geboren!

Nog even wat feitjes:
In Vietnam wonen totaal 100 miljoen mensen
66 miljoen op het platteland  
34 miljoen in de stad  
85 miljoen mensen verdienen niet meer dan 300 euro per maand  
In Hanoi zelf wonen 10 miljoen inwoners  
In Vietnam rijden 68 miljoen motorfietsen/scooters  rond, dus dan snap je wel waar al het getoeter vandaan komt!

In de wijk waar de overheidsgebouwen staan mag je niet stilstaan. Even later stoppen we bij een meertje, het B52 Lake, waar de resten liggen van een Amerikaanse B-52 bommenwerper die ze tijdens de oorlog uit de lucht geschoten hebben. We stoppen daar even voor een drankje.

Daarna via modderige paadjes door de bananenplantages om naar de beroemde brug gaan die 2,5 km lang is en 10 keer gebombardeerd. De Long Bien Bridge, waar de trein ook voorbij komt en verder alleen maar scooters, fietsers en wandelaars gebruik van mogen maken. Frans hoort ongeveer halverwege de brug dat op een bepaalde plek, jonge avontuurlijke mensen stiekem foto’s op de brug maken. Nou je snapt wel weer wat er toen gebeurde! Frans klom over het hek, de gids erachteraan om die ene “must have” foto te maken 😬. We lezen net dat Indy dit ook gedaan heeft samen met Coen. Zo vader, zo dochter!

Terug bij het kantoor kunnen we mooi onze USA dollars wisselen voor Vietnamese Dongs. Dan zijn we dus ineens miljonairs 🥳. Zie foto. 

Overal zie je van die tempeltjes, ook in ons hotel, Frans dacht eerst dat het de minibar was🤣. De gids vertelde daarover: “onze overleden voorouders moeten ook drinken”. Zie foto.

Op eigen gelegenheid gingen we naar het Hanoi Hilton of ook wel de Hoa Lo Prison. Erg indrukwekkend, tegelijkertijd ook verschrikkelijk wat je daar allemaal te horen krijgt via zo’n self guided audiotour. Toen de Fransen overheersten heette het gevangenis en toen ze later de Amerikaanse piloten daar ook gevangen hielden werd het spottend het Hanoi Hilton genoemd. Het is nu dus een museum, waarvan een gedeelte nog intact is. 

We zijn zo moe, dat we besluiten meteen terug naar ons hotel te gaan. We willen perse niet gaan slapen ivm de jetlag en vinden dat we wel een massage kunnen gebruiken. Dus aan de overkant van ons hotel duiken we een spa in. We nemen een duo massage van ieder een uur, voor 1/4 van de kosten wat je er in Nederland voor kwijt bent. Was erg lekker met onze vermoeide lijven na al dat slenteren en fietsen. 

We besluiten om daarna in ons hotel te eten, wat verrassend lekker was. Frans iets met eend en ik fried rice met ei. Veel vegetarische opties hier, dus dat gaat wel goed komen deze reis. Morgen worden we vroeg opgehaald om nog meer richting het Noorden te gaan. Dus blog schrijven, boekje lezen en op tijd naar bed.