13 maart Delhi

Het internet lag er gisterenavond uit en vanochtend ook nog, dus ons verhaal en foto’s van gisteren moet nog even wachten.
Na een redelijke nachtrust voor mij en een slechte voor Karen, vanwege toeterende auto’s en een airco die er mee stopte, worden we een beetje rommelig wakker in deze kleine hotelkamer. Slaapdronken onder de douche en het ontbijt bestond uit rijst en curry, (nee dankjewel s’ morgens) maar gelukkig ook een toastje met jam of een ei.
Om 08.00 uur opgehaald door de chauffeur van gisteren die ons naar de Jama Masjid moskee (de Vrijdagmoskee) brengt, de belangrijkste moskee van Delhi. Daar worden we opgewacht door de Engelstalige gids, met de onuitsprekelijke naam: Rawadadiedediedada, (althans zo klonk het 😂) wij noemen hem maar gewoon:”Mister”. We gaan de rode moskee in de vorm van een vierkant met in het midden een plein en 3 poorten binnen, maar we moeten eerst onze schoenen uittrekken, ze worden allemaal op 1 hoop gegooid. Vrouwen moeten een jurk aan en je moet betalen per camera die je bij hebt. (Je kent ons: maar 1 natuurlijk😁). We kunnen vrij in de gebedsruimtes kijken en foto’s maken. Het bestaat uit rode zandsteen en wit marmer, heel erg mooi! Dit is de eerste keer in de 24 uur dat we hier zijn dat we Europeanen zien, trouwens. Daarna door naar de specerijenmarkt. Het is onderweg de grootste janboel in het verkeer die je maar kunt voorstellen. Onze chauffeur heeft kennelijk een heel speciaal rijbewijs (bedenken wij) kennelijk hoeft hij zich aan geen enkele verkeersregel te houden. Hij doet alles, maar dan ook alles wat kan en ook wat niet kan, toch. Inclusief spookrijden. Zie filmpje. En hij is niet alleen, de rest van de riksja’s, tuktuk’s en handkarren en scooters denkt er ook zo over. En toeteren moet kennelijk ook tien keer per minuut. (Misschien is dat wel een verkeersregel, waar ze zich aan houden, zie foto)
De spicemarket “Chandni Chowk” is een scala, van voetgangers, zwervers, honden, vieze en heerlijke geuren, lekkere specerijen door elkaar heen en natuurlijk een kakofonie van geluiden. Je ziet mensen die zich op straat wassen, je kunt je laten scheren buiten en de zwervers zie je op straat liggen, zie foto’s. De stroom en telefoondraden zie je hier hangen als lianen door de stad, schijnbaar zitten er ook regelmatig 🐒 in, die hebben we niet gezien, maar kijk maar eens naar de foto voor die kabels.
Karen heeft als lange blondine veel bekijks en wordt ongegeneerd aangestaard.
We krijgen uitleg over currysoorten voor ieder gerecht, bloemen vlechten en vanalles en nog wat. Samengevat: vies, druk, hectisch maar... geweldig!! Iedereen spuugt de hele tijd alle kanten uit, dus je moet wel je raampje van je auto dichthouden of goed uitkijken waar je loopt.
Er is hier ook openbaar vervoer waarin de eerste wagon voor vrouwen is en de resterende gemengd zijn, dus de dames mogen kiezen!
Met onze chauffeur en gids gaan we door naar een groot oorlogs momument, de India Gate, voor de gevallen Indiase soldaten in al hun oorlogen, het is erg druk maar wordt goed bewaakt door veel soldaten. Zie foto’s.
Vervolgens naar het Parlementsgebouw en passeren we ook Rashtrapati Bhawan, de officiële residentie van de president van India. Daar maken we een pitstop (zo snel) om een paar foto’s te maken, want daar mag je eigenlijk niet stoppen. Onderweg passeren we twee ziekenhuizen, waarvan er eentje gratis is en vooral de arme mensen aantrekt want die krijgen ook nog eten en tweedehandskleding uitgereikt. Geen wonder dan ook dat er buiten een honderd meter lange wachtrij staat van mensen met krukken of verband op allerlei plekken op hun hoofd/lichaam, zie foto’s. Voor de lunch wordt we naar een Westers restaurant, “Café Rendezvous” genaamd gebracht waar het een oase van rust is (vergeleken met buiten) en we ook lekker gegeten hebben.
Jaja, vandaag veel foto’s en video’s en ons verhaal is een beetje rommelig, maar dat is Delhi ook.
Dan gaan we naar het verblijf van Mahatma Ghandi waar hij woonde toen hij doodgeschoten werd. Bekend om zijn geweldloze verzet in de tijd van de engelse overheersing. Daar is ook een uitgebreide tentoonstelling over hem. Heel bijzondere man, een soort Indiase “Nelson Mandela”.
Daarna bekijken we op afstand de 72,5 meter hoge stenen uitkijktoren uit 1368, kennelijk heel beroemd (Unesco-werelderfgoedlijst) “de Qutub Minar”, maar wij hadden er nog nooit van gehoord. De tour was eigenlijk afgelopen maar wij hadden er (op aanraden van Jacqueline) nog eentje op ons lijstje staan. Namelijk de Lotus tempel. Als je naar de foto’s kijkt snap je wel waarom die zo heet. Een bijzonder bouw die je doet denken aan het Sydney Opera House. Maar.... het bijzondere zit hem er in dat het niet voor een bepaalde religie is. Geen moslim, geen hindu, geen boedha, niet katholiek of protestants. Een soort universeel gebedshuis. Ook hier: geen foto’s binnen, schoenen uit en in de tas stoppen, geen telefoon en niet praten. Best indrukwekkend en een mooie akoestiek zoals we hoorden toen er werd gezongen in allerlei talen. Vanwege de verkeersdrukte rijden we in een uurtje weer terug naar het hotel. En ja hoor, het internet werkt dus eerst maar eens ons stukje van gisteren geplaatst en van deze dag hebben we op 14 maart in Jaipur geplaatst.