Ushuaia excursie Nationaal Park Tierra Del Fuego

Woensdag 9 maart 2022

Na de 2.300 kilometer die we gisteren gevlogen hebben en we van de temperatuur 24 C (Buenos Aires) naar de 4 C hier gingen, hebben we de nacht doorgebracht onder een dik donzen dekbed. Het hotel doet trouwens heel erg Oostenrijks aan, veel hout in verwerkt en de bouwstijl ook. Vanochtend prima ontbeten en om 08.20 uur worden we opgehaald met de bus voor een tour (expeditie) naar het Nationaal Park Tierra Del Fuego.

Even voor de duidelijkheid, we zitten hier op het meest zuidelijke dorp ter wereld op een afstand van 1.000 kilometer van de zuidpool.

Nog even een paar feitjes: hier eindigt ook de “Pan American Highway”. Die begint in Fairbanks Alaska en is in totaal 17.848 kilometer lang. Van dat “highway” moet je je niet te veel voorstellen hier, want het zijn allemaal onverharde wegen. Zo bar en boos als het weer gisterenavond was, zo mooi is het nu, droog en een waterig zonnetje en dat is hier al heel wat. We besluiten om de thermokleding voorlopig nog in onze koffer te laten .

We worden opgehaald door de chauffeur en onze gids (Luciano) van Latitud Ushuaia Travel. Mooi op tijd. De bus zit al vol, maar vooraan hebben ze speciaal een plekje voor ons vrijgehouden, omdat wij de enige twee Engelstaligen zijn in de bus. Dan kan de gids ons makkelijk 1 op 1 bijspreken. Ushuaia is ontstaan doordat de regering heel lang geleden besloot om de gevangenen, die voor zware delicten veroordeeld waren, zo ver mogelijk, onder barre omstandigheden onder te brengen op een plek waar ze niet konden ontsnappen. Hier hebben de gevangenen de treinrails aangelegd voor houtkap. Veel dingen staan hier in het teken van de gevangenis toendertijd en ook wij ontkomen niet aan een toeristische foto van ons met die bajesklanten. (Zie foto) Het is hier 10 maanden per jaar winter en 2 maanden “zomer” waarbij de gemiddelde temperatuur 10 graden is. Nu is het dus zomer. De gids brengt ons naar de beroemde stoomtrein “Tren del Fin del Mundo” oftewel de trein naar het einde van de wereld. Alles is hier zo’n beetje “naar het einde van de wereld“.

We hobbelen met die trein in een uurtje naar boven met een stop tussendoor om wat foto’s te maken. Aan het einde pikt de bus ons weer op en rijden we naar het “Unidad Postal Fin Del Mundo” oftewel het postkantoor aan het einde van de wereld. (What else!) Ik had al in oude reisverhalen gelezen over een oude man met snor die daar de post afstempeld. Warempel bleek hij daar nog steeds te werken en was het postkantoor open (zie foto’s en video). Hij doet dit al 25 jaar. We hebben daar een kaartje naar ons zelf geschreven, welke hij enthousiast van allerlei stempels voorziet en ook in je paspoort kan hij een uniek stempel zetten. Desgevraagd zegt hij dat het kaartje er wel een paar maanden over zal doen om in Europa aan te komen. (Overigens weten we dat bovenstaande verhaal niet helemaal waar is en dat er zelfs op de zuidpool nog een brievenbus zou zijn. 😉) We kijken uit over het prachtige Beagle kanaal. Aan de andere kant zien we de besneeuwde bergtoppen van Chili op een kilometer afstand. Onderweg zien we de wilde paarden door het moerassige en onherbergzame landschap lopen. Toen de gevangenis 100 jaar geleden hier sloot en er geen banen meer waren hebben ze bevers geïmporteerd voor het bont, er zijn 50 stuks uitgezet in het wild. Dat zijn er nu 150.000 en de wereld zit niet meer op bont te wachten. Die dieren hebben hier geen natuurlijke vijanden en knagen hele stukken bos om en bouwen dammen waardoor de hele natuur veranderd, echt blij zijn ze er dus niet meer mee. Veel dode bomen als gevolg van de bevers, zie foto’s en video’s!

Na de tour laten we ons in het stadje zelf af zetten. Niets veel bijzonders en erg toeristisch, er is zelfs een Hard Rock Cafe. Wel een aardige haven vanwaaruit de cruiseschepen binnen komen en vertrekken naar Antarctica. Voor de gezelligheid van het stadje hoef je hier niet naar toe te gaan, maar de natuur er omheen is erg mooi en divers. We bestellen nog ergens een warme chocomel voor Karen en een cappucino voor mij. Maar wij konden niet zien wat nou wat was en zelfs na het proeven wisten we het nog niet, want het smaakte allebei hetzelfde.
 

Daarna met een taxi terug naar het hotel, waar we nog heerlijk genieten van het fantastische uitzicht vanuit onze hotelkamer! Alle toeristen die we vandaag gezien hebben blijken uit Argentinië te komen. Rond 17.00 uur zijn we weer in ons hotel en dus mooi tijd om onze blog bij te werken. We eten vanavond hier, lekker makkelijk en gezellig. Alles is hier in Ushuaia wel teringduur, dus onze pesos gaan er rap doorheen. Eens kijken of we een oplossing voor dat koersverschil kunnen vinden.

Omdat het diner pas om 20.30 uur gereserveerd wordt, hebben we meer dan genoeg tijd om te relaxen en een boek te lezen. (Dit voor diegenen die bang waren dat we een te druk schema hadden🙏) 

Diner was heerlijk, vis, vlees een biertje en een Mojito, wat wil je nog meer 🍹🍺.