2e dag Moskou

Zondag 25 augustus.

Beetje uitslapen (08.30 uur) en lekker ontbeten. Uitchecken en de bagage stallen in de bagageruimte. Daarna op eigen houtje met de metro naar de stad om te zien of we nu wel het Rode Plein op kunnen. Metro is easy. Ruim, schoon en groot. Bijna alles in het cyrilische alfabet, maar met “Google Translate real life” met de camerafunctie, hoef je alleen maar je telefoon er op te richten en het wordt vertaald. We stappen  uit bij de halte “Plein van de Revolutie” onder het Kremlin en na vijf minuten lopen zien we een rij staan bij het Rode plein, jippie 🙌 we kunnen erop.

Het plein staat nog wel vol met Tent-achtige festiviteiten dus een echt “pleingevoel” heb je niet, maar je kunt overal komen en rondlopen en natuurlijk foto’s maken. Allerlei beelden van tv worden nu werkelijkheid en we staan er middenin. Maar we zijn niet alleen. Heel veel Chinezen die we dit keer maar eens gebruiken (i.p.v. ons er aan te ergeren). We laten hun telkens de foto’s van ons maken! De belangrijkste blikvanger zien we dan ineens. We zien de acht mooie torens van de Sint Basiliuskathedraal. (die dingen die een beetje op gekleurde slagroom ijsjes lijken) Gebouwd door Ivan de Verschrikkelijke als triomf op zijn veldtocht tegen de Mongolen. Echt heel erg indrukwekkend. Met dank aan Indy Z voor de mooie kleuren van deze foto’s 😍.

We zien de buitenmuren van het Kremlin naast ons en ook het mausoleum waar Lenin begraven ligt. (Even later zag ik hem en Stalin nog lopen en ze kwamen me uiteraard meteen begroeten! Zie foto)😉. Het wisselen van de wacht bij het graf van de onbekende soldaat gaat er aan toe op een manier zoals je van het Russische leger verwacht. Met van die stramme overdreven looppassen, zie ook video’s! 

We wandelen door het Alexanderpark en gaan nog even kijken bij de bolvormige wereldbol-klok op het plein. Deze draait rond in de fontein en aan de stand waar Moskou staat, kun je aflezen hoe laat het is. We bedenken dat het een mooie plaats is om een wens te doen en gooien een muntje over onze schouders in de fontein. Iemand zijn wens kwam er in ieder geval uit want de minderbedeelden die er rondlopen halen ze er meteen weer uit. Alles maar dan ook bijna alles ademt geschiedenis uit. We eten nog even vette hap bij de Mac en KFC 😱 en wandelen door het Alexanderpark om vervolgens weer met de metro terug te gaan naar het hotel.

Vanmiddag staat immers de metrorit naar de diepste, oudste en mooiste metrolijnen gepland. We vertrekken met de hele groep om 15.00 uur. Vanaf de blauwe lijn naar de veel diepere bruine metrolijn. Sommige Metrostations liggen wel 100 meter diep en zijn van oorsprong ook bruikbaar(en gebruikt in de 2e Wereldoorlog) als bomschuilkelders. We zien achtereen volgens Komsomskaya station uit de vijftigerjaren. Na diverse ritten komen we op Novoslobptskova station. Een heel geregel: iedere keer 27 man de metro in en 27 bij het juiste station eruit. Allemaal oorlogstaferelen in gebrandschilderde ramen. Alles is nog een beetje doordrenkt met een snufje communisme. Dan het Kievskaya station met mooie schilderijen. En ja dan gebeurd het, we raken iemand van de groep kwijt, Jake 🙃. Hij stapte op tijd uit samen met de gids, terwijl wij allemaal zaten te suffen, echt de hele groep! De gids sprong vlug weer in de metro en liet Jake daar achter. De volgende halte gingen wij er uit en kwamen wij erachter dat Jake er niet bij was 🙄. Gelukkig stond hij er nog (heel relaxed) toen we terug kwamen bij de juiste halte, waar iedere dag 2 miljoen mensen mee rijden.

Dan krijgen we nog vrije tijd in Arbatskaja-straat waar het een voetgangersgebied is met veel kunstenaars, tekenaars (een beetje Monmartre gevoel als je wel eens in Parijs geweest bent). We kopen onze souveniertjes alvast en eten en drinken wat bij het “Hardrock café Moskou”. Het ziet er erg gezellig uit. Terug met de metro naar het hotel waar we een paar uur in de lobby rondhangen om de telefoon op te laden.

Om 22.00 uur met de bus naar het treinstation voor de nachttrein van Moskou naar Sint Petersburg. We nemen afscheid van onze gids Helena, ze zei nog “braafste jongen ooit” tegen Jake, toen we in de trein stapte 😂😂. Na een securitycheck moeten we in wagon 14 zijn waar we met zijn vieren in een hokje liggen. Een soort kabouter coupé met bedden boven elkaar. We zullen jullie de gênante geuren en geluiden besparen maar een ding is zeker: We hebben gruwelijk gelachen. De wodka die we bij ons hadden heeft daar zeker bij geholpen! Toch best knus zo met zijn vieren op 4 mtr ruimte. Zo hobbelen we de nacht in en “ another 700 miles to go” (aangepaste tekst van de Golden Earring). Gelukkig zitten we in de Brabantse wagon 🥳. Af en toe loopt er een verdwaalde Japanner rond door het gangpad die we graag op weg helpen: “Immer gerade aus” We nemen nog een slaapmutsje en Sint Petersburg, here we come”.