Mandala Beach🏝

Gisteren bleek toch een meer inspannende dag geweest te zijn dan gedacht. Toch wel flinke spierpijn in de schouders van het kennelijk krampachtig vasthouden tijdens het “spinaker vliegeren”. En Indy voelt het ook aan haar billen, want het was een verrekte dun touwtje waar we op zaten. Karen is snipverkouden en zo heeft iedereen wat. 

Indy moet naar school vandaag van 09.00 tot 21.00 uur( jaja dat zijn nog eens lestijden). Karen en ik slapen een beetje uit en rommelen wat in het appartement, want we krijgen telkens berichten van het reisbureau dat er weer iets veranderd is: dan weer de route, dan weer dat we moeten betalen via een rare creditcard of rare valuta (Quetzals) voor onze rit in Guatemala, dan weer ergens anders overstappen. Ook bellen we nog even, maar het Spaanse accent wat de Spaanstalige dame heeft die Engels (probeert) te praten, in combinatie met een slechte telefoonverbinding maakt dat we aan het einde van het gesprek eigenlijk niets wijzer zijn geworden. We lossen het wel op onderweg. Nu iets zoeken voor vanmiddag.

De stranden zijn bijna allemaal in beslag genomen door hotels. We googelen wat en komen uit op een hippe tent met ligbedjes en een zwembad. Ongeveer een half uurtje met de “ubertaxi” en dat kost 100 pesos oftewel vijf euro. Onderweg zien we aan de moeraszijde telkens bordjes waarop staat dat je daar niet moet pootjebaden omdat er krokodillen zitten. 🐊Goeie tip. Dank je.👍 

We komen uit bij de Mandala Beach club. We willen daar een strandbedje huren maar ze hebben een ander systeem. Je betaald 400 pesos pp(20 euro) maar dat is eigenlijk een soort credit want voor dat geld kun je eten en drinken bestellen. Als je tegoed op is moet je bijbetalen en wat er over blijft is fooi voor de obers. We huren twee bedjes en een parasol en hebben een mooi uitzicht over het witte strand. We waren al gewaarschuwd voor het ongekend vele zeewier wat voor de kust ligt. Nu zien we het inderdaad. Dus niet zwemmen in de zee. We zien lokale jongelui in de branding van de zee staan waar juist het zeewier ligt en ze maken de hele tijd een scheppende beweging door het water vol met zeewier, in de hoop zo waardevolle spullen op te vissen, zoals portemonnee, zonnebrillen etc. We bestellen een paar biertjes, een salade en chicken wings en na een paar uurtjes nog een Margerita. Als er ineens een honderdtal studenten worden losgelaten die rondsjouwen rond ons heen en de muziek naar de stand ”oerend hard” gaat,  vinden wij het rond 17.00 uur weer welletjes.

We nemen een lokaal busje voor 12 pesos( 60 cent) terug naar het winkelcentrum vlak bij ons huis. Daar eten we wat en doen nog wat boodschapjes voor het ontbijt morgen. Naar huis is het nog vijf minuutjes lopen. In de avond pakken we onze reistassen weer in zodat dat morgenvroeg niet hoeft. Nog even contact met Indy Z die aan de andere kant van de wereld in Vietnam met Coen aan het backpacken is zodat ik weet dat ook zij haar scootertocht richting China goed heeft doorstaan. Rond 21.30 krijgen we een berichtje dat Indy O weer thuis is uit school. (Jaja ik weet het, twee verschillende Indy’s, lekker verwarrend 😂). Morgenvroeg de busreis naar Tulum.