1e 3 dagen trip Frankrijk september 2019

8 september 2019 - Albertville, Frankrijk

Vrijdag 6 september 2019.

Al een paar jaar van plan, maar er nooit van gekomen.

Na het zien van de film “Intouchables” wilde Karen ook wel eens parapente. (met een goed bestuurbare parachute een berg afspringen en dan op de thermiek een half uur rondzweven) Bij voorkeur op dezelfde plek als in de film. Dus voor haar verjaardag heeft ze dat dit jaar cadeau gekregen van mij (nee hoor ik wil ze echt niet kwijt en om dat te bewijzen spring ik ook gewoon mee van de berg af straks 😉) Bij “Les Volatiles” in Les Saisies, vlakbij Albertville in de Frans/ Italiaanse Alpen gaan we het proberen. Echter kort voor vertrek zien we de weersvooruitzichten daar en op die hoogte zijn ze juist op die dagen niet echt geweldig.

In april hadden we het al geboekt dus het was nog even wachten. Nu was het dan zover. S’morgens nog gewerkt en om 13.30 uur met de auto vertrokken naar Frankrijk. Deze vrijdagmiddag moeten we toch nog proberen 450 kilometertjes te maken in de drukte. Normaliter reizen we lichtgewicht, zo min mogelijk mee, maar deze keer gaan we met de auto, dus zowel ruimte als gewicht maken niet uit. We nemen zelfs onze eigen kussens mee. Broodjes, gekookt eitje, gebraden kippetje van Bevers, je kent het wel. Het is druk onderweg met veel omleidingen. Na wat omzwervingen door het verkeer duurt het erg lang voor we even ergens kunnen stoppen om te plassen en Karen moet toch echt nodig. Wat volgt is een lachwekkend verhaal waarin een afgebroken tak voorkomt, heb je er al beelden bij, helaas alleen voor intimi 😂😉.

Door de drukte komen we rond 19.30 uur aan in een heel mooie B@B (Chambre d’hôtes Maison Crochet) vlakbij Nancy in een heel gezellig plaatsje (Bulligny) met een paar honderd inwoners. Onze gastvrouw en haar man verbouwen zelf hun druiven en maken hun eigen wijnen en het is nu oogsttijd. Dus haar man is druk aan het werk en zij is degene die ons een heerlijk driegangen diner voorzet. Er zijn nog drie andere Nederlandse stellen die van vakantie terugkomen en op weg zijn naar Nederland en wij juist andersom. Het eten is verrukkelijk en het is gezellig. (Of kom dat door de drank?) een aperatief bruisend bij de salade en verse kaas op brood, een witte wijn bij de zalmmoot en broccoli, een rose-achtige voor gewoon zomaar tussendoor, en bij de perziktaart met ijs iets sterkers, (Mirabelle de Loraine, zelfgestookt), 50% alcohol heeft dat spul! Maar even geen boertje laten met dat kaarslicht voor ons🔥! Ook heeft ze nog de zelfgemaakte versie van Limoncello, iets wat ze Bergamot noemt, ik ken dat niet en versta “bergmarmot” en denk hoe kun je daar nou drank van stoken🧐. Tegelijkertijd realiseer ik me dan ook dat dit een heeeel goed moment is om niet meer te drinken (deze avond bedoel ik). Als wij van tafel af rollen komt de boer met zijn zoon binnen helemaal doordrenkt van druivensap wat ze die avond geperst hebben. Onze kamer in deze oude boerderij is gezellig en ruim. Echt gewoon een “topper “ van een B&B maar....... s’ nachts om een uur of drie worden we wakker van een kerkklok die drie keer slaat? En om vier uur ... jawel, die vier keer slaat, en zo verder. En dan zo hard alsof we er naast liggen. S’morgens om half zes gaat de pastoor (of zo’n iemand) helemaal los met de kerkklokken, gedurende een minuut of vijf🤬. Zo’n dorp dus.

Zaterdag 7 september.

Als we opstaan om 07.00 uur zien we dat de kerk inderdaad gewoon 50 meter van ons vandaan staat. Uitstekend ontbijtje weer en om 08.00 uur rijden we weg omdat we vandaag nog altijd 600 kilometer te gaan hebben. Lekker om weer eens met de auto door Frankrijk te sjezen. We genieten van de zonnebloemen die al aan het verdrogen zijn. De net gemaaide korenvelden (van Gogh is er niks bij) en ‘s middags komen we aan in Albertville. De plaats van de Olympische Winterspelen in 1992. Alles is hier olympisch dit en olympisch dat. Maar eerlijk gezegd vinden wij er niks aan en een beetje een dooie boel. We rijden gelijk door naar Les Saisies in de bergen waar we na een uur haarspeldbochten aankomen. Het is bewolkt. Hoe zonnig het ook in het dop was, deze bergen zitten vaak in de donkere wolken. Ons enthousiasme wordt ernstig getemperd door de eigenaar van het paragliding gebeuren. Hij hoopt dat het deze week een keer mogelijk zou kunnen.... ai😰. Gedesillusioneerd rijden we de bochten naar beneden en doen onderweg inkopen bij de lokale supermache. Dan naar ons appartementje in een stenen blokkendoos. Op zich prima en schoon, maar met de regen die er valt en het bericht van zojuist, voelen we ons toch een beetje depri. Een restaurant uitgezocht via tripadvisor en ook dat was een teleurstelling. Smaakte naar niks en werd koud geserveerd. Nadat we de borden voor opwarmen teruggegeven hadden en geklaagd had over de rokers naast ons, waren we niet meer iedereens vrienden. (hoeft ook niet) Uiteindelijk het eten meer dan half laten staan en naar ons appartement gereden. Het humeur was er niet beter op geworden. Geen idee of jullie dat ook wel eens hebben? Het leven is geen Facebook, soms zit het even niet mee. Wij zaten in een “Kwalitatief Uitermate Teleurstellend” dipje. Dus we hebben voor onszelf een lekker wijntje opengetrokken met toastjes, een schimmelkaasje met jam gemaakt (“I need comfort food: zei Karen” ). En met een goed boek van Jo Nesbo zijn we de avond en nacht in gegaan.

Zondag 8 september. 

We staan pas om 10.00 uur op.

Wij laten ons niet kisten door de weersvoorspelling 💪en maken in ons appartement zelf ons ontbijt. Verse jus d’orange. We bakken broodjes in de oven, verse lokale ham, rosbief, pindakaas uit NL en een vers gekookt eitje maken het compleet. Ondanks de slechte weersvoorspelling ziet het weer er aardig uit deze ochtend. We googlen iets over de leukste dingen in de buurt en komen uit bij een historisch middeleeuws dorpje op een paar kilometer afstand. We parkeren de auto en komen tot onze verrassing allerlei leuke dingen tegen. Mooie uitzichten, daktuinen met druiven, een gezellig restaurantje. Het dorpje heet Conflans en is zeker de moeite waard zeker in vergelijking met het saaie Albertville. We drinken een cappuccino en een smullen van een tiramisu bij een leuk Grieks restaurant “Kafenion” en zijn blij met deze uren mooi weer. (enjoy the small things of life) Dan barst er een regenbui los die de hele middag en avond zal duren. Wij hebben contact over het Parapente van morgen in Les Saisies en dat ziet er steeds slechter uit. Dat is balen want daarvoor hebben we 1100 km gereden. Plan “B” is: wel morgen Parapente (op de verjaardag van Karen) maar niet hier. Dus mogelijk nabij het meer van Annecy. Maar aangezien we al een flinke aanbetaling moesten doen bij de reservering is nu de vraag: hoe krijg je dat terug? Bedenktijd is wat we nodig hebben!

Rond 19.00 uur hebben we gereserveerd in restaurant “Station Chatel” op aanraden van de eigenaresse van ons appartement. Het is een restaurant met daarin een slagerij. Ik eet een van de lekkerste stukken vlees (top 3) zie foto en Karen geniet van een lekkere tagliatelle met zalm (deze keer schrok de serveerster nog meer toen Karen vertelde dat ze vegetariër was 😱). Uiteraard met lokale (Savoie) wijnen. In gesprek met de eigenaar verteld hij dat hij niet alleen het restaurant en de slagerij heeft, maar ook zijn eigen koeien. (Hoezo “chain of control”) We hebben inmiddels een backup plan voor morgen en trekken ons weer terug in ons appartement met wat leesvoer en wachten de volgende dag met spanning af.

Foto’s

3 Reacties

  1. Enneth:
    9 september 2019
    Héél hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag Karen, en nog heel veel gezonde jaren!
    Ben benieuwd hoe deze dag gaat verlopen. En gelukkig krijgen we jullie avonturen altijd vers van jullie eigen pers.
    Hoe dan ook heel veel plezier vandaag!
  2. Ingrid:
    9 september 2019
    Mooi verhaal. Proficiat zussie !!
  3. Vivian ackers:
    9 september 2019
    hoi Karen
    van harte gefeliciteerd vandaag! hopelijk hebben jullie nog kunnen parapenten? en anders misschien wel een mooie hike gemaakt😃 . veel plezier nog jullie! xxxx